Zoals de wereld in elkaar zou moeten zitten

1 Fan

Dit is de eerste keer is dat ik over Amsterdam-West anno nu schrijf: een gebeurtenis op het Gulden Winckelplantsoen. Ik werk in de buurt van dit plein en heb hier, zolang ik geen trek heb in een lekkere lunch, doorgaans weinig te zoeken. De enkele keren dat ik hier kom, valt het mij op dat het hier echt mooi geworden is. Alles is veranderd. Alles? Nee, het publiek niet.

Bos en Lommerplein gezien in de richting van het Gulden Winckelplantsoen Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, 5 juni 1973

Bos en Lommerplein gezien in de richting van het Gulden Winckelplantsoen Foto: Beeldbank van het Stadsarchief, 5 juni 1973

Alle rechten voorbehouden

Verschillende nationaliteiten in balans
Veelal Nederlanders van andere komaf lopen er rond en werken daar in de grote hoeveelheid winkels en kramen. De allochtonen zijn er thuis en alles lijkt er op zijn plaats. Ik waan mij er in het buitenland. Vorige week liep ik tijdens de pauze met een collega naar het Bos en Lommerplein om een 'lamachun', beter bekend als de Turkse pizza, te gaan eten. Ken je dat? Een opgerolde wrap, een laagje gehakt en gevuld met veel groenten en traditioneel gehuld in aluminiumfolie. We gaan naar een bakkerij waar men van alles verkoopt wat bij de cultuur hoort. Er staan wat tafeltjes en de sfeer is daar prima. Met onze wraps trekken wij ons terug richting een staanplaats precies tussen de tafeltjes en de pedaalemmer.

Hij mompelt iets in het buitenlands
We staan er te genieten van de Turkse pizza en gooien zo nu en dan wat aluminiumfolie in de afvalbak. Handig dat deze met een voetpedaal te openen is. Naast ons zitten wat ouderen aan een tafeltje. Ze hebben zichtbaar plezier. De man heeft kennelijk onze voeten gevolgd en als hij plotseling moeizaam op staat, lijkt hij onze voethandelingen te willen imiteren en trapt hij ergens bij de afvalemmer op de grond. Hij doet een beetje hulpeloos en hij mompelt iets in het buitenlands. Ik grijp in en druk met mijn voet op het pedaal waarop de man weer iets mompelt en zijn afval in het gapende gat deponeert. Hij wendt zich weer tot zijn disgenoten en wij nemen een volgende hap van de lamachun.

Ik werd in de maling genomen door een buitenlander
Het is ongeveer één minuut later als de man zich weer aandient. Weer begint hij in het luchtledige te trappen. Nóg verder verwijderd van het pedaal dan zijn eerste poging. Wederom grijp ik in en duw hulpvaardig de pedaalemmer open. Plotseling begint de man luid te lachen en begrijp ik dat ik behoorlijk in de maling ben genomen. De man heeft echt plezier en wij lachen hartelijk met hem mee. Prachtig om te herkennen dat verschillende culturen kunnen lachen om dezelfde grappen. Mooi om te merken dat ik als autochtoon in de maling ben genomen door een allochtoon. Of komt het omdat ik in deze buurt de allochtoon ben?

Alle rechten voorbehouden

322 keer bekeken

Geen reacties

Voeg je reactie toe