Jan van Zijp
Mijn man was militair in Indonesië. Na de oorlog is hij hier naar toe gekomen. Toen het in Indonesië allemaal rustig was, is hij teruggegaan en hebben we elkaar ontmoet. Ik kwam in oktober 1979 naar Nederland. Ik was 20 jaar. Ik herinner me het nog goed, het was heel erg koud. Een grappige anekdote: ik vroeg aan mijn man: ‘Waarom zijn alle bladeren gevallen? Waarom zijn de bomen dood?' Hij zei: ‘De bomen zijn niet dood, hier in Nederland zijn er verschillende klimaten, zomertijd en wintertijd. En nu is het wintertijd, dan komt er sneeuw en hagel en is het heel koud.’ Op een dag gingen we naar de Hema en liet hij mij hagelslag zien omdat ik niet wist wat hagel was. Dat was heel grappig. Na jaren in een verpleeghuis is hij overleden.
Ik ben een zelfstandige vrouw. Ik ben moeder en vader tegelijkertijd. Ik werkte bij zorgcentrum Tabitha. Jammer genoeg ben ik daar vier jaar geleden ontslagen. Dat was niet leuk voor mij en ik werd ziek. Later zag ik in de krant een advertentie voor inburgering. Sinds anderhalf jaar doe ik een cursus bij Multibox bij VrouwenOntmoetingsCentrum de Hippe Heks.
Kijk hier naar het fotoverhaal van Hadi op YouTube.
Dit verhaal is één van de fotoverhalen (zogenaamde digi-tales) die onder leiding de fotografen Dominique Panhuysen en Bernice Siewe door vrouwen uit Nieuw-West tijdens een aantal workshops in Vrouw en Vaart gemaakt zijn.