Een eindeloos zwembad

Re: Een eindeloos zwembad

De Sloterplas was in mijn beleving een grote waterplas, die in het midden levensgevaarlijk was. Door de diepte konden er draaikolken ontstaan en deze zouden je naar beneden trekken was het verhaal. Aan de westzijde was een "natuurlijk" zwembad, waar je voor moest betalen. In het begin ging ik met mijn moeder en grote broer naar het Sloterplasbad. Later ging ik ook alleen met vriendjes en vonden toen mogelijkheden om gratis binnen te komen. Ik kan mij goed de betonnen randen (trapvormig) herinneren. Er was ook een pierenbad met een olifantje dat water sproeide uit zijn slurf. Naar de eilandjes zwemmen zou gevaarlijk zijn maar als je aan je voeten waterplanten voelde tijdens het zwemmen schrok je pas echt. Dat was echt doodeng en ieder kind kon dit beamen. Nog gevaarlijker was om naar de overkant te zwemmen, er waren soms kinderen, zoals mijn broer, die dat deden. De eilandjes waren echte eilandjes maar later werden zij met elkaar verbonden via een soort bruggen. De eilandjes werden door "naaktlopers" bezocht, dat was in onze optiek erg spannend en volgens mij nogal modern in die tijd. Mijn eerste bezoeken aan de Sloterplas dateren uit 1963 tot 1967 als klein kind. Daarna bezocht ik het zwembad veelvuldig in de jaren 70 als middelbare scholier. Samen met vrienden, maar vooral met vriendinnen op het gras liggen was populair. Ik heb met mijn eerste serieuze liefde vele uren doorgebracht op het gras. Wat ik in deze herinnering ook kwijt wil is de midgetgolfbaan. Deze plek werd veel bezocht door, voornamelijk jongens, om een biertje te drinken en te kaarten (poker). Die plek werd in de jaren 80 vaak door mij en mijn vrienden bezocht en was eigenlijk illegaal. We mochten ook via een deur in het hek het zwembad in van de eigenaar, dat natuurlijk ook illegaal was. Later werd de baan opgedoekt. Ik heb nog veel meer herinneringen aan de Sloterplas zoals het rondje om de plas rennen en vissen op snoekbaars en brasem. Ik heb zelfs een keer met vrienden een (gestolen) Kawasaki 900 uit het water gevist. Deze prachtige motor, die wel flink wat onderdelen miste, werd helaas op die zelfde dag door de politie van ons afgenomen, terwijl we zoveel moeite hadden gedaan om hem uit het water te krijgen!

Re: Een eindeloos zwembad

ja dat kan ik mij nog goed herinneren. mijn vader waarschuwde mij altijd niet naar de ëilandjes"te zwemmen ivm de temperatuur verschillen dus maar niet te ver het water in gaan. woonde toen in de orteliusstraat maar het was altijd een groot uitje naar de sloterplas te gaan.

het is verboden ………

Dat was ook wel inherent aan die tijd.
Neem nou de Sloterplas. In mijn beleving liepen er ,afgezet tegen de grootte van het strandbad, maar een handjevol badmeesters en –juffen. Die zagen er op toe dat er orde en netheid heerste en zorgden voor de nodige veiligheid en naleving van de regels.
De bezoekers werden door middel van luidsprekers om de paar minuten aan een van die regels herinnerd. Als ik me dat na 45 jaar nog letterlijk voor de geest kan halen, dan kun je wel zeggen dat het er destijds werd ingestampt:

“Het is verboden zich met banden, luchtbedden of ander drijvend materiaal achter de rode palen te begeven”

De rode palen dat was een grens die je, als je nog geen zwemdiploma had, schoorvoetend overschreed. Niet het gevaar van het diepe water, nee het gevaar van een uit zijn vel springende badmeester zorgde er voor dat je eerst keek waar die uithing.
Op de duur kwam er er wel achter dat je zonder gevaar van taakstraffen rustig naar een van beide eilandjes kon zwemmen.

De Sloterplas

De Sloterplas, die is uniek.In niet een wijk van Amsterdam heb je zoiets. Het eerste keer maakte ik er kennis mee toen ik een jaar of 6 was.Met mijn vader via de Orteliusstraat, Postjesweg, Oostoever, Jan Evertsenstraat, en weer Orteliusstartt een rondje op de fiets.Met miin moeder naar het open bad met lijn 13
En nog veel meer
Stan van Bronkhorst