Dat houdt ook in dat mensen elkaar het licht in de ogen gunnen, dat ze begrip kunnen opbrengen als iemand hulp nodig heeft. Dat mensen, ook ouderen, hulp durven vragen en accepteren zonder meteen paniekerig te worden en bang voor verplichtingen.
We zouden met z’n allen meer moeten investeren in onze wijk, onze winkels, in ons huis!
Dat leeft prettiger, dat geeft meer zelfvertrouwen en een gevoel voor eigenwaarde, ook voor jongeren zou het beter zijn om hun (vak)opleiding af te maken, te volharden in sollicitaties en niet meteen bij elke afwijzing te denken aan discriminatie. Osman zelf heeft meerdere keren bij dezelfde instantie moeten aankloppen voor een afspraak. Pas de vierde keer lukte dat en dat leidde tot het gewenste resultaat. Natuurlijk helpt het als je goed Nederlands spreekt en zelfvertrouwen hebt.
Ook is het doen van vrijwilligerswerk goed, je doet ervaring op en je maakt nieuwe kontakten. Hij pleit voor meer samenwerking met scholen en denkt aan de mogelijkheid dat jonge mensen bijvoorbeeld twee tot drie dagen technisch onderwijs krijgen en de rest van de week stage lopen om praktijkervaring op te doen. Omscholing kan positief uitpakken, maar essentieel blijft toch Nederlands praten, de discussie aangaan, communiceren met elkaar en grenzen stellen. Ook is het belangrijk om deel te nemen aan de maatschappij, dat geeft acceptatie. Je niet aan de kant laten schuiven maar wel meedoen op jouw manier met jouw gevoel van eigenwaarde. Voor ouderen van de eerste generatie nieuwkomers is dat vaak onmogelijk. Die zou je met rust moeten laten omdat van hen alleen werd verwacht dat ze hier zouden werken, niet dat ze in de Nederlandse maatschappij zouden integreren.
Buiten een klacht over de stadsreiniging en het gebrekkige onderhoud van bomen, struiken en grasvelden zijn er best wel goede dingen te noemen in ons stadsdeel, zoals de drukte van de markt op het Lambertus Zijlplein. Alleen zou daar wel meer variatie in het aanbod (niet alleen zoveel kledingkramen) wenselijk zijn.
Als 'burgemeester' zou Osman nog willen onderstrepen dat ambtenaren meer moeten letten op de achtergronden van de diverse burgers, dat scholen meer begrip moeten tonen voor de verschillen bij de leerlingen, dat jongeren moeten doorzetten na hun eerste of tweede afwijzing, het is niet altijd discriminatie! En - heel belangrijk - dat de media hun grote macht beseffen, dus niet meewerken aan vooroordelen door generalisaties in het algemeen.
Maar als burgervader zou Osman Arisoy vooral alle burgers van ons stadsdeel bewust maken van hun eigen verantwoordelijkheid om er samen iets moois van te maken!
Gepubliceerd: 12 maart 2007
