Jan van Zijp
Begin van 1957 kwamen wij met twee kinderen vanuit Amsterdam-Zuid naar Geuzenveld. In een van de flats van Het Oosten. Fantastisch, alles erop en eraan met douche en wasmachine en een centrifuge. Ruim van opzet en volop licht en ruimte. Met vrij uitzicht en twee balkons, het was gewoon pure verwennerij. Winkels waren er genoeg en aan alles was gedacht. Speelruimte volop aanwezig en kinderopvang door de ouders. Van ballet tot muziek, van sport tot hobbyclub, kortom we kwamen niets tekort. Een leuke leefbare buurt met jonge gezinnen.
Mijn vrouw had geen baan en was thuis, dat was toen nog heel normaal en ik was werkzaam als kok in de horeca en naderhand op Schiphol. Alles werd nieuw opgezet. Scholen en kerken, eerst als noodgebouwen en later als nieuwbouw. Ook onze kinderen deden daar hun eerste communie wat weer groots werd gevierd in de familiekring.
Bij onze wekelijkse wandeling ontdekten wij dat achterin Geuzenveld sportvelden waren en er was zelfs een volkstuinencomplex aangelegd, de tuingroep Tigeno. En ook was er een hazewindhond racebaan. Dat was wat. Mijn vrouw was meteen verkocht en wij hebben ons direct ingeschreven. Wij hebben niet lang hoeven wachten en konden een tuin uitzoeken van 255 m2. We hebben er bijna veertig jaar plezier van gehad, maar door ziekte hebben we helaas dit hoofdstuk af moeten sluiten.
Ook traplopen was er niet meer bij en dus moesten wij verhuizen naar een eengezinswoning, ongeveer 200 meter verderop in Geuzenveld in de laagbouw, de Frederik van Dorpstraat. Daar hebben we een heerlijke woning met tuin voor en achter en met heel goede buren. Helaas zijn er bijna geen winkels meer en zijn wij nu op het openbaar vervoer aangewezen. Dat is heel, heel moeilijk voor ons omdat wij niet meer zo goed ter been zijn.
Gepubliceerd: 15 december 2006
Link naar meer verhalen uit de Eendrachtsparkbuurt.
