Ik hou van Holland, maar mijn hart ligt in Marokko

Met een ernstig gezicht vertelt ze waarom ze ooit vanuit de stad Tetouan in het noorden van Marokko naar Nederland is gekomen. ‘Ik was de oudste van acht kinderen en moest van mijn ouders trouwen met een veel oudere man, terwijl ik in Marokko stapelverliefd was op een jongen van mijn leeftijd. Mijn (inmiddels ex) man woonde toen al in Nederland en kwam af en toe naar Marokko. Ik moest in Marokko blijven en vond dat vreselijk, want ik vond, ondanks dat ik niet van hem hield, dat ik bij mijn man behoorde te zijn. Uiteindelijk ben ik toch naar Nederland gegaan en begreep na enige tijd waarom ik eerst in Marokko moest blijven. Hij bleek in Nederland ook een vrouw te hebben’. Gedreven vertelt ze verder hoe ze op eigen kracht en met hulp van haar toenmalige buren een verblijfsvergunning heeft aangevraagd en via de rechter heeft gevochten voor haar rechten en voor een scheiding van haar man. ‘Ik heb tegen hem gezegd dat hij kon kiezen of delen, zij of ik. Ook heb ik via de rechter een uitkering kunnen krijgen en een woning (in Geuzenveld), want ik had niets meer. Eerst woonden mijn broers en zussen nog bij mij, maar ja die zijn inmiddels ook op zichzelf, dus nu probeer ik zo goed mogelijk alleen mijn kinderen op te voeden’. Najat zegt dat ze soms wel streng voor ze is, maar ze luisteren goed, vinden het hier fijn en gaan graag naar school. Met weemoed zegt ze: ‘Ik hou van Holland, maar m´n hart ligt in Marokko. Dat geeft zo´n dubbel gevoel. Ikzelf zou zo weer teruggaan, maar dat kan niet meer voor de kinderen. Die worden daar als buitenlander beschouwd en de school is er ook slechter. De kinderen willen alleen maar met vakantie naar Marokko, want na een paar weken missen ze Nederland, hun vriendjes en het Nederlandse eten al’.
Najat is nu wel gewend aan Geuzenveld en ze wil er, ook als de huidige flats worden gesloopt, graag blijven wonen. ‘Het is zo’n rustige en mooie omgeving, maar vooral omdat ik het helemaal zelf voor elkaar heb gekregen. Mensen moeten zelfstandig hun keuzes kunnen maken’, zegt ze tenslotte met een strijdbare blik.