Vergeten helden?

7 Fans

Als iemand mij vraagt waar ik woon zeg ik altijd: recht achter het grote witte kruis langs de Haarlemmerweg. Een herkenpunt aan de rand van Amsterdam voor iedereen die wel eens vanuit de stad richting Haarlem is gefietst. Zelfs sommige automobilisten halen hun voet voor even van het gas. Een groot wit kruis in een wat bovenmatige houten plantenbak geflankeerd door enkele altijd groene struikjes. Een keer per jaar liggen er ook bloemen en staan er mensen met een Nederlandse vlag stil. Het lijken er ieder jaar minder te worden.

Witte kruis Oorlogsmonument aan de Haarlemmerweg

Witte kruis Oorlogsmonument aan de Haarlemmerweg

Alle rechten voorbehouden

Maar waar staat ie voor. Vraag het een paar langslopers en je krijgt verschillende antwoorden.
‘Geen flauw idee’. ‘Voor iemand die op die plek door een verkeersongeluk is omgekomen?’
Vraag het een ouder iemand en je krijgt het juiste antwoord: ‘Voor P.J. Elias, H.J. Verkuijl en M. Verkuijl die er in december 1944 zijn gefusilleerd’.
En voor iedereen die in de oorlogsjaren vanuit Amsterdam naar de duinen zijn afgevoerd om er gefusilleerd te worden, voeg ik er vanuit mijn eigen geschiedenislessen aan toe.
Waarom? Omdat ze een overmacht weerstonden die hun leven wilde regelen, veranderen, vernietigen. Dit jaar precies 60 jaar geleden was dat godzijdank afgelopen, maar kennen we ze nog en wat ze hebben gedaan?
Zelf woon ik in de Coronelstraat en als ik dat iemand vertel wordt negen van de tien keer geantwoord: O ja, van die autocoureurtweeling. Ik begrijp het wel. De connectie met die twee van RTL5 (of is het SBS6) is voor de hand liggend. Nee, P.A. Coronel was een verzetsstrijder. Niet zo bekend als Hannie Schaft, maar toch met een bijdrage aan hetgeen er toe heeft geleid dat ik hier en nu, omringd door vriendelijke buren en in alle vrijheid, dit stukje kan schrijven.

Pierre Antoine Coronel
31 jaar, marconist, illegaal actief voor zendpost Arend, gesneuveld bij ontdekking van de zender in het lab van het Onze Lieve Vrouwengasthuis.
Hendrikus Rempe
41 jaar, havenarbeider, koerier, spion en saboteur, verraden en in concentratiekamp Cochem overleden.
Johan Herman Doorn
34 jaar, journalist, oprichter van de illegale ‘Oranjekrant’, door een Duitse patrouille in de omgeving van Ede neergeschoten.
Johannes Adrianus Joseph Verleun
25 jaar, leider van de sabotagegroep CS-6, gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte bij Scheveningen.
Enzovoort, enzovoort.

We mogen ze niet vergeten. Dus sta ook bij hen op 4 mei even stil, vooral dit jaar, maar ook de volgende jaren. En haal niet alleen je voet van het gas als je langs het witte kruis rijdt. Bedenk hoe mooi het is dat je zelf kunt bepalen of je daar wilt rijden.
We mogen ze nooit vergeten, ook deze helden niet.

Alle rechten voorbehouden

781 keer bekeken

9 reacties

Voeg je reactie toe
Philip

Johan Doorn continued

Cornelia Maria Rietveld was mijn moeder en ik draag tot vandaag nog de gouden ring die Jo aan haar gaf met aan de binnenkant de inscriptie: Jo Nov 1933

Mijn moeder ging in 1948 naar Zuid-Afrika en was getrouwd met Willem Johan de Vries 

Mij naam is Philip de Vries, ik had een broer: Willem Jan.

Frank Slijper

Johan Doorn-2

Zie mijn bericht van 9 dec 2020. Ik heb haar inmiddels gevonden. Ze waren niet getrouwd. Haar naam was C.M. Rietveld (Nel van Cornelia).
Ik heb inmiddels aardig wat informatie over Johan Doorn verzameld.

Frank Slijper

 

 

Frank Slijper

Johan Doorn

@Ruud van Koert,

Je noemt Johan Doorn in het verhaal van 20 maart 2005 over verzetsstrijders.

Ik ben de gangen van mijn grootouders in de oorlog aan het achterhalen. Mijn opa was koerier van Johan Doorn (mede-oprichter en voorzitter Raad van Verzet). Hij stierf op 9 september 1944 aan een hartaanval toen hij Johan Doorn op een schuit zette van Zeist naar Amsterdam. Twee maanden later kwam Johan Doorn tijdens een beschieting tussen Duitsers en geallieerde vliegtuigen om het leven bij Ede toen hij voor een missie onderweg was naar bevrijd gebied onder de rivieren bij Arnhem-Nijmegen.

Uit een document van de Stichting '40-'45 denk ik te kunnen opmaken dat Johan Doorn van 1942 tot 9 september 1944 bij mijn grootouders in Zeist was ondergedoken en vanaf dat adres een illegaal krantje (De Oranjekrant) schreef en verspreidde.
In dit document van de Stichting '40-'45 zijn namen van anderen helaas zwart gemaakt (privacy...). Er staat "... onderdak verleend aan echtpaar zwarte balk." Indien ik de meisjesnaam van zijn echtgenoot weet, wordt het een eenvoudige invuloefening met het betreffende lettertype, en heb ik bevestiging van het e.e.a.

Kortom: was Johan Hermanus Doorn gehuwd en zo ja, en wie? Hoe luidde de achternaam van zijn echtgenote?

Het enige dat ik tot dusver kan vinden is een referentie die mijn oma vermeldt (overleden in 1955) in haar aanvraag voor een uitkering uit fonds stichting 40-45 en idem voor het oorlogsgraf van mijn opa. In die aanvragen noemt ze:
mevr. N. Doorn, Minvervalaan 77 A'dam. Dat was in 1948.
In neem aan dat de weduwe is.

Mijn vader en tante (de twee kinderen van mijn grootouders) leven niet meer. Aan hen kan ik het ook niet meer vragen...

Johan Hermanus Doorn werd geboren in Amsterdam op 16-04-1910
Hij woonde volgens de burgerlijke stand van Amsterdam
1933: Nicolaas Witsenkade 41hs
1938: Vijzelstraat 58 II
1939: PC Hoofstraat 24 hs
1940: Karel du Jardinstraat 5 III (wed. Stuijt?)
1941: V.O.W. (Vertrokken Onbekend Waarheen)

Iemand die mij op weg kan helpen?

Hartelijk dank!

Frank Slijper
Utrecht

M.A. Pope

de piano leraar Coronel

Was er iemand in uw familie die pianoleraar was in de omgeving van het Hoofddorplein tijdens de oorlogs jaren?

Jack Prins

Pierre Coronel

Hij was een neef van mijn moeder, Greetje Prins-Coronel. Onze familie Baby Prins, (vader) , Greetje Prins, Hans Prins (broertje) ware ondergedoken by oom Pierre in Utrecht (weg van Renouwen) in 1942. Er ware pakweg 14 onderduikers in zijn huis. Eventueel werden wij veraden en ik was veborgen by heel veel moedige Hollanders. Mij vader overleefde Auschwitz, Mauthousen en Bergen Belsen. Mijn moeder died in Ravensbruck I have lived sin ce 1951 in Israel, USA en de laatste 8 jaar in Mexico. I knew ook Pierre very well en herriner zelfs de zwarte hond Tom Als iemand meer will weten van deze rotte tijden mijn email is: jprins324@YAHOO.COM

Bezoeker

mevr.

Verbijsterend om te lezen, mijn moeder was veloofd met Henk Verkuyl! Wij zijn opgegroeid met deze verdrietige en voor mn moeder ,allesbepalende gebeurtenis. die 15e december is door ons nooit vergeten.
Mijn moeder: hendrika dussenbroek is weer getrouwd met Jacob de waard en .hoe vreemd is het,deze is overleden op 15 december 1980!

Henk Verkuyl,ook al hebben wij hem nooit gekend,leeft toch in onze herrinnering voort als een groot man!

M.M. Coronel

Pierre A Coronel

Pierre was ook mijn oom. Helaas heb ik hem ook niet gekend. Ik heb wel heel veel over hem gehoord. Hij stond in de oorlog in nauw contact met prins bernard. Samen hebben zij veel goeds kunnen doen. Is er iemand die hem gekend heeft of zijn zuster elizabeth dan zou ik graag contact willen.

J.Nanuru

Pierre A Coronel

P.A Coronel is de broer van mijn moeder,die ik jammer genoeg niet heb gekend en zeker mogen we hem en de vele andere die in het verzet hebben gezeten niet vergeten,want door hun strijd mogen wij hier nog zijn,wat vele mensen niet weten is dat mijn oom Pierre ook Joods was.Veel familieleden hebben de oorlog niet overleefd,maar gelukkig heeft hij ook mensen aan een onderduikadres kunnen helpen.Ik ben geweldig trots dat ik kan zeggen dat dit mijn oom is en denk elke dag met veel liefde aan hem.

Ton Eijgenhuijsen

getuige

Het kruis betekent voor mij meer dan.......Ik ben nu 71 jaar en woonde in de oorlog in de GIbraltarstraat. In 1943 overleed mijn vader aan 3 opeenvolgende hersenbloedingen. De ziekenhuizen en de medicijnen waren bestemd voor de Duitse Wehrmacht. Tegenover mijn huis, ik was toen 8 jaar, was een R.K school die in beslag was genomen en als Hauptverbandplatz in gebruik was. MIjn moeder had een klein volkstuintje aan de Uitweg iets verder dan het kruis en dan linksaf. Tijdens één van de tochten met mijn moeder naar die tuin, moest iedereen op last van Duitse militairen op de Haarlemmerweg stoppen. Er waren naar schatting op een bepaald moment zo'n 100 passanten. Plots verscheen een vrachtauto waar 3 mannen uitgeschopt werden. Uit een andere auto kwamen soldaten met geweren. De drie werden daar standrechtelijk gefusileerd. Iedereen moest het gebeuren verplicht aanschouwen. Het heeft een diepe indruk op mij gemaakt tot op de dag van vandaag. Verder naar huis passeerde je de houten brug naar Sloterdijk waar een bunker stond, beschilderd met betonnen ramen en gordijnen.. Daar pakte de Landwacht al het eten wat mensen hadden opgehaald bij boeren weer af. Ach er is zoveel narigheid gebeurd, het heeft mijn leven bepaald. Hoop dat ik iets heb kunnen bijdragen.