Gesnapt!

7 Fans
Sloterdijk
Sloterdijk, overweg en station. Foto: 5 jun 1970, collectie foto's eigen fotodienst, Stadsarchief gemeente Amsterdam

Sloterdijk, overweg en station. Foto: 5 jun 1970, collectie foto's eigen fotodienst, Stadsarchief gemeente Amsterdam

Alle rechten voorbehouden

Toen ik enkele weken geleden mijn prijswinnende foto voor Sloterdijk in Beeld ‘uploadde’ – een voor mij tot dan onbekende mediatechniek – dacht ik als bijna vanzelfsprekend terug aan mijn jeugd in Amsterdam West.

Een nieuwe aflevering van Ruud's Rondje.
Winderig station

Ik moet ongeveer 10 of 11 jaar zijn geweest (1965) dat het speelterritorium van mij en mijn vriendjes zich begon uit te breiden en we onder andere het groengebied rond (Oud) Sloterdijk per fiets gingen verkennen. De volkstuintjes van het complex Sloterdijkermeer bestonden al geruime tijd en ze grensden aan het laantje achter langs het dorp. Het Postbank-gebouw bestond nog niet (een gebouw van Linmij kan ik me herinneren) en verder was er het winderige perron van het stationnetje, heen en terug naar Zandvoort voor ons toen nog een wereldreis.

Diefjes in de dop

Mijn vriendje Robbie Bühr woonde bij het begin van de Bos en Lommerweg en dus was het maar een stukkie - wel opletten bij het spoor! - naar de tuintjes, waar je zo op kon lopen en het heerlijkste fruit aan bomen en struiken hing. We zetten onze fietsen in het laantje tegen de schutting van een achtertuin en slopen de tuintjes op. We durfden niet zo ver en bij de eerste de beste heg waar een braamstruik net niet overheen groeide, plukten we een voor een bramen, onze lijven strak gespannen om direct weer achter de heg weg te duiken of terug te sprinten naar onze fietsen.
Op het moment dat we allebei nog een braam wilden plukken schoot boven de heg plotseling het hoofd van een vrouw tevoorschijn. Verstijfd bleven we staan, te geschrokken om weg te rennen en trillend van wat het vervolg zou zijn. Politiebureau? Zakgeld inhouding?

Eerlijk duurt het langst

‘Waarom pikken jullie die bramen?’ vroeg de vrouw. We stamelden na een lange stilte snel iets onverstaanbaars over ‘fruit en lekker’. ‘Je had het toch gewoon kunnen vragen. Hier’, vervolgde ze allervriendelijkst, ‘voor jullie allebei een peer, en volgende keer maar gewoon vragen hé? Dat is toch niet zo moeilijk’. Met nog naknikkende knieën fluisterden we een ‘dank u wel’ en wisten niet hoe snel we naar onze fietsen terug moesten

Gepubliceerd: 13 december 2007

Lees ook de andere verhalen van Ruud's Rondje

Alle rechten voorbehouden

1874 keer bekeken

Bekijk meer afbeeldingen

Het laantje Foto: Ruud van koert, mei 2005

Het laantje Foto: Ruud van koert, mei 2005

Alle rechten voorbehouden

3 reacties

Voeg je reactie toe
Willem Ellenberger

Willem

Volgens mijn vader (ook Willem ), is hij in 1920 geboren in sloterdijk, het café bij de spoorwegovergang zou van mijn opa Alexander Ellenberger geweest moeten zijn. Ben benieuwd of iemand dat kan bevestigen en meer kan vertellen!

hanny van pommeren

jammer dat ik de kolenzaak van mijn vader niet terug kan zien dat was vanaf zo ongev.1954 hamersma en van pommeren het was afgezet met een houten hek vlak langs het spoor.niet ver van de slagbomen van de bakkerij op de hoek.afz.mevreggens

Leo Hartman

Komt me bekend voor dit verhaal

Precies zo herinner ik me het ook, ik was ook een jaar of 10 in die tijd.
Prachtige foto trouwens van het station, de bakker op de hoek die het 'wereldberoemde'echte sloterdijks krentenbrood maakte.