Zonder bon
"Het leukst was het werken bij het distributiekantoor. Het distributiekantoor was een heel groot gebouw met een grote brede stoep ervoor, aan de Amstel, waar nu de Stopera is. Ik zat in een grote zaal en daar stonden wel acht hele grote bureaus. Ik zat daar aan een tafel met zes meisjes en een oudere vrouw. Het werk wat wij deden was alle ingekomen bonnen nakijken of er valse bonnen bij waren. En daar verdiende ik meer dan bij Vroom & Dreesman. Dat was een heerlijke tijd. Wij zongen liedjes en babbelden er wat op los. Ook waren er leuke jongens waar wij volop lol mee maakten."
"De leiding van het distributiekantoor organiseerde een hele grote musical, 'Zonder bon' heette die geloof ik. Het was hartstikke leuk. Mijn zus kwam ook, want die werkte daar niet. We hadden een lol want er was ook een groep die ballet kreeg. Al die liedjes ken ik nog uit mijn hoofd. Toen hij uitgevoerd werd, was er ook geen eten haast, maar wij kregen stamppot met een gehaktbal. Dat kenden we niet, dat was heerlijk. Er was een zangeres bij en die deed stiekem die gehaktbal in haar tas, voor haar moeder. Dit was nog voor de hongerwinter."
Papier
"Paes Papier was van een jodenman. Al die winkels gingen over naar een Hollander, en die kwam elke dag even kijken. Hij zat onder de nicotine, zijn handen, zijn nagels, echt helemaal. Zal het nooit vergeten."
"Ik kreeg meteen zelfstandigheid over die winkels. Meteen de sleutel en zo. Ik denk dat werken toch wel scheelt in je ontwikkeling. Want wat eerlijkheid betreft, rechtvaardigheid betreft, dat komt heel sterk naar voren. Je denkt er misschien wel dieper over na. Een velletje papier kostte bij Paes Papier op de Jan Evertsenstraat 2 cent geloof ik, en dat verkochten zij voor een dubbeltje. Daar was ik het helemaal niet mee eens. Dus daar lag ik er wel gauw uit."
Paes-Papier op de kruising Veerstraat en Amstelveenseweg, ca. 1940 - door: Uitgeverij Paes-Papier N.V. Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam 
"Ik heb ook nog gewerkt bij Paes Papier op de Rozengracht. Dan maak je toch wel een heleboel dingen mee, hoe anders gaat met andere mensen. M'n collega daar had bonnetjes waarmee ze melk kon ophalen. Ze zei, je weet wel waar dat voor is. Ik zeg, nee, dat weet ik niet. Ze zei, dat is voor een baby. Ze had ook een baby. 's Avonds ging ze met vrienden uit en toen wilde ze me meenemen. Toen zei ze, nou ik ga meteen maar, met die man ga ik weg. Het was gewoon een hoer, dat wist ik toen ook niet. En dan denk je, asjemenou, dat gebeurt. Je neemt het wel in je op, maar ik heb haar nooit veroordeeld. Dan denk je, mij krijg je niet mee."
Alle namen in dit artikel zijn gefingeerd om de identiteit van de betrokkenen te beschermen.
Klik hier voor deel 1
Klik hier voor deel 3
Klik hier voor deel 4
Klik hier voor deel 5
Klik hier voor deel 6
Klik hier voor deel 7