LUILAK IN AMSTERDAM – Zó was het!

Fietsen werden opgestapeld
Mijn vader bracht alle fietsen van de straat en hup, via de smalle en hoge wenteltrap naar boven. Waarom ? Wel … de volgende dag begon rond 04.00 uur als volgt : je werd wakker van accordeon muziek en van het geluid van deksels van pannen die tegen elkaar werden geslagen. En dan wist je, …… luilak is er weer. En dan werden ook meteen alle fietsen die in de VanSpilbergenstraat geparkeerd stonden meegenomen naar de tunnel onder de Berlage toren om als een soort van kunstwerk te worden opgestapeld. Iedereen die de komende uren naar zijn fiets zocht, die kon hem daar terug vinden, of niet, als hij of zij pech had, onder de stapel andere fietsen. Pure Amsterdamse gein dus.

Mijn vader zette de fietsen op het balkon
Mijn vader wist dat en haalde daarom alle fietsen van ons van de straat en bewaarde ze boven op het balkon. De Van Spilbergenstraat kent geen eigen bergingen dus de enige optie was … het balkon. Deed je dat niet… dan kon je dus naar de berg fietsen onder de toren bij het Mercatorplein. O ja , … naast het vele lawaai midden in de vroege ochtend ( nacht ) was het gewoonlijk om dan ook meteen …luilak te schreeuwen door de Van Spil heen. Dit was dus bedoeld voor al diegenen die nog lekker in bed lagen te slapen. Ook was het gebruikelijk om een naald of een stuk van een lucifer tussen de drukknop van de deurbellen te steken. Dan bleef de bel continue klingelen. Gein Gein Gein.

In de ochtend ná het ontbijt even kijken bij de Berlage toren aan het Mercatorplein bij de fietsen. Ja hoor…, de rond de 50-100 fietsen waren nog opgestapeld als een berg. En met ons keken ook de de andere kinderen uit de Van Spilbergenstraat en omgeving. Leuke dag gehad en de dag ná luilak zette mijn vader de fietsen weer beneden aan straat.

Rudy J. Boxman, ex- bewoner van de Van Spilbergenstraat 1962-1973. Nu wonende te Hengelo.