”Je mocht overal aanzitten”
Vroeger stond hier een oude school alwaar het N.I.N.T. in was gevestigd. Nooit eerder van gehoord of gezien…. maar wat was het mooi daarbinnen. Allemaal lokalen waarin van alles te leren was over motortechniek, telecommunicatie en nog veel meer. Er waren motorblokken van auto’s, geheel opengewerkt, waardoor je de zuigerstangen kon zien. Even op een knopje drukken en de boel zette zich in beweging. In dat museum mocht je overal aanzitten en aankomen en op drukken. Dat was het doel van dat museum.
NINT, Rozengracht 224 A, autotechniek, 1983 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam
Foto: Ino Roël
De afdeling communicatie
Nu mijn verhaal. Er was een afdeling communicatie met drie of vier telefoontoestellen, waar je naar elkaar kon bellen. Je zag ook hoe het telefoonverkeer in Nederland geregeld was. De gesprekken kon je volgen met een groot bord met daarop oplichtende lijnen en knipperende blokjes. En een mobiele telefoon. Een kastje in de auto waar je met een druk op de knop contact had met een operator en aan wie je een telefoonnummer doorgaf. En die operator maakte de verbinding en gaf die weer door aan de mobiele telefoon in de desbetreffende auto. Je moest ná elke zin wel “over” zeggen.
NINT, Rozengracht 224 A, demonstratie van de mobilofoon tijdens een schoolexcusie, op de telecommunicatieafdeling in het NINT, 1983 Bron: beeldbank Stadsarchief Amsterdam
Foto: Ino Roël
De telexmachines
Nu, daar vlakbij stonden twee telexmachines. Het was ingewikkeld om een bericht van de ene telex op de andere te krijgen. Want het werkt met een soort “pondsband” of “polsband” in de volksmond. Schreef je een brief met de telex, dan kwam er een soort papieren bandje uit met kleine ronde gaatjes die weer letters van het alfabet vormden en dus hele zinnen. Als je klaar was met de brief, dan stopte je de lint-strook in een lezer en dan drukte je op een paar knopen en zie daar.. de andere telex begon te ratelen. Ik was 8 jaar oud en had al vrij snel door hoe de telex werkte door goed op te letten als er rondleidingen voor de lts-mts schooljeugd werden gegeven. Ik ging er dan gewoon bijstaan om te leren hoe dat ding werkte.
”Kun je een demonstratie geven?”
En op een goede woensdagmiddag dat ik in het N.I.N.T was, stond ik te spelen met de telefoons en opeens kwam daar een complete klas binnen zetten met een begeleider van het N.I.N.T. En die begeleider stond bij de telexmachine. Hij keek mij aan en zei :
“Jij weet hoe dat ding werkt hé. Kun je een demonstratie geven?” Nu, dat wilde ik wel. Maar wel een beetje angstig schreef ik enkele zinnen op en er kwam pondsband uit de telexmachine. En die zette ik in de lezer en met enkele zendknoppen die ik indrukte begon toen de andere tweede telex machine te ratelen. De groep jongens waren echt 3-4 koppen groter dan ik en die moeten wel gek opgekeken hebben van een jongen van net 8 die al compleet een telex aan de praat kreeg. Ik was trots als een pauw en vertelde het ná die tijd aan mijn ouders. Die waren ook onder de indruk.
Klik hier voor deel 2.