Clandestien slachten was soms nodig, maar kon ook corrupt of commercieel zijn. Een oom van Rie van der Puij, die bij bakker Scheltes aan de Sloterbrug werkte, ging wel bij boeren slachten. Van het vlees dat hij meekreeg gaf hij stukken aan zijn familie. Een keer kwam er net huiszoeking bij Rie thuis, Sloterweg 1277. Het vlees werd verstopt in een ‘schudbed’ (dekbed), met succes.
Oud-tuinder Jan Holla vertelt over slacht bij het begin van de Sloterweg, nu de ROC-laboratoriumschool aan de Naaldwijkstraat. De koeien stonden in het weiland van boer Jan de Jong, en werden over de prutsloot naar de schuur van Arie de Wit (E 325 N) geroeid. Daar wachtte slager Van Schaik, uit een van de Schinkelstraten. Vaak kleurde het water van het slootje rood. Op een avond in 1942-1943 werd daar het slachten van de honderdste koe gevierd. Op de Sloterweg stond een overvalbusje klaar. Want er werd voor de Amsterdamse politie geslacht en het vlees ging zo naar het hoofdbureau op de Overtoom. Eén keer ging het fout. De deuren van de overvalwagen gingen open en er kwamen SS-ers uit. De jongens van Van Schaik werden daarbij gearresteerd. Herman Kreike Herman Kreike - Foto: Pim Ligtvoet, oktober 2012
Bij Herman Kreike thuis, op ‘Kamplust’, Osdorperweg 822 (is gecorrigeerd; zie reactie hieronder), werden gedurende de oorlog ongeveer tachtig koeien geslacht. Klaas en Nelis van der Laan van nr. 549 waren veehandelaar en leverden de koeien. Hun zoons waren de slachters. Hermans vader Gijs mocht voor het verrichten van hand- en spandiensten met een aardappelmesje de laatste reuzel van de pens afkrabben, met stront en al. Opa Manus werd betaald met stukken vlees. De Van der Laans slachtten ook in de schuur van hun buurman, bakker Dekker (nummer 539). Ze gebruikten eveneens diens zware weegschaal, de bascule. ‘Effe wege’, zeiden ze dan, herinnert Nico zich. ‘Wat laat je dan legge?’, antwoordde zijn vader. Voor wat hoort wat. Niek moest een keer vlees in een broodmand naar klanten op de Uitweg brengen. Die begon bij de 19e eeuwse Batterij, nu de kruising Tussen Meer en Baden Powellweg. Er stonden Duitsers, maar Niek was zes en mocht doorfietsen.
Dezelfde van der Lanen waren sterk in jenever stoken. Dat gebeurde vanwege de enorme stank alleen ver van de openbare weg, zoals bij opa Kreike. Er werden vaten met water, suiker en blokken gist gebracht. Het gistproces duurde een aantal weken en de stank werd steeds erger. Daarna werd het spul door vader Gijs in het gezinskeukentje gedistilleerd, 36 uur lang. Soms maakten de gebroeders van de Laan ook likeur. Ze beschikten daarvoor over originele essence van het joodse bedrijf Polak & Schwarz uit Zaandam, flessen, kurken, etiketten, lak en lakstempel. De 100% echte likeur werd in Amsterdam via cafés verkocht aan Duitse officieren. Bron: IISG, http://www.adviz.nl Maison d’Essence - Ed Pielkenrood, Wormer 2002
Dit is deel 8 van een reeks verhalen over de 2e Wereldoorlog. De verhalen zijn tot stand gekomen vanuit interviews die Pim Ligtvoet - van het Comité 4-5 mei Slotervaart - heeft gehouden met (oud)bewoners van de polders die nu tezamen Nieuw-West vormen.
Link naar rubriek waar alle verhalen 'Oorlog in West' bij elkaar komen te staan.