Werk op de Nassaukade

Al 45 jaar in de onderhoudsbouw

Auteur: Jan Wiebenga
1 Fan
Staatsliedenbuurt

Ik had er een hekel aan om mijn werkwijze te veranderen terwille van de nukken van die vrouw.

Nassaukade drie hoog, links naast het witte hoekpand, daar speelde dit verhaal zich af.Nassaukade drie hoog, links naast het witte hoekpand, daar speelde dit verhaal zich af Foto: Jan Wiebenga, augustus 2006

Nassaukade drie hoog, links naast het witte hoekpand, daar speelde dit verhaal zich af.Nassaukade drie hoog, links naast het witte hoekpand, daar speelde dit verhaal zich af Foto: Jan Wiebenga, augustus 2006 Door: Jan Wiebenga

Alle rechten voorbehouden

Ook op de Nassaukade - bijna op de hoek Nassauplein - op drie hoog, waar je vanuit de huiskamer Domela Nieuwenhuis kon zien staan, moest ik verschillende klusjes doen. Op deze etage woonde een al iets ouder echtpaar. De vrouw des huizes was een narrig persoon. Alles moest daar zo goedkoop mogelijk gebeuren. Het mocht absoluut geen geld kosten. Ik moest enkele pluggen hebben maar had ze niet meer bij de hand. Ik zeg dat zo tegen die mensen. Zegt de vrouw: ‘Ga maar niet naar de ijzerwinkel, ga maar naar jullie werkplaats om pluggen te halen, want die baas van je brengt alles apart in rekening. Tenslotte ben ik een prijs met hem overeengekomen en ik ga niets méér betalen, als je dat maar weet’.
Ik zeg: ‘Mevrouw, wie het betaalt, interesseert me niet, maar ik zéker niet. Maar ik ga ze nu wel halen bij de dichtstbijzijnde winkel, dat is in ieder geval goedkoper dan dat ik helemaal naar de zaak ga met de auto. Mijn baas zal daar zeker mee instemmen’. Zegt die vrouw: ‘Jullie zijn allemaal hetzelfde, alles draait bij jullie om geld’. Ik zeg: ‘Nou niet alles mevrouw, ik kan uw kapstok niet ophangen met twee briefjes van tien, maar wel met twee goeie pluggen’.

Hier zat ik met een dilemma. Was ik te brutaal. Dacht ik teveel aan mezelf of mijn baas? Maar ja, die vrouw dacht ook alleen maar aan zichzelf. Ik twijfelde, maar uiteindelijk ging ik toch maar de pluggen halen in de ijzerwinkel op het Haarlemmerplein. De kapstok hing dan ook binnen drie kwartier weer op zijn plaats en steviger dan ooit. Ik had er een hekel aan om mijn werkwijze te veranderen terwille van de nukken van die vrouw. Het was tevens onze laatste klus bij haar en daar was ik niet rouwig om.

In verband met de privacy gebruik ik in mijn aantekeningen en verhalen alleen voornamen, roepnamen, bijnamen en scheldnamen.

Gepubliceerd: 20 januari 2013
Alle rechten voorbehouden

532 keer bekeken

2 reacties

Voeg je reactie toe
Henk van Dijk

Nassauplein

Uit mijn jeugd in de Staatsliedenbuurt kan ik mij nog herinneren dat op het Nassauplein, vlakbij dat witte huis, het eindpunt was van bus L. In die tijd werden er ook nog wel eens letters gebruikt door het GVB. Toen mijn ouders eind jaren '50 overwogen om te verhuizen naar Nieuw-West, werd er menig ritje gemaakt met die bus. Het andere eindpunt was toentertijd op het Bos en Lommerplein, op loopafstand van Slotermeer.

Ton Wilhelm

Bij mij om de hoek van het Nassauplein.

In het eerste huis op de Nassaukade woonde de huisarts De Vries met een dochter Verra, zij is de latere Xavira Hollander. Dat witte huis was een matrassenfabriek.