Met een parapluutje
Mijn ouders gingen vaak naar Heck en Rutecks, bij die restaurants op de Nieuwendijk en het Rembrandsplein traden grote orkesten op met zangers en zangeressen - prachtig was dat. Bij Heck kregen we dan een kindermenu en een ijsje met een parapluutje erop. Een tijd om nooit te vergeten.
Bij Rutecks kregen wij altijd een kop chocola die je staande moest opdrinken
Bekend geworden
In1962 heb ik eens opgetreden bij Heck op de Nieuwendijk, onder leiding van het orkest van John Kristel. Het was mijn eerste talentenjacht; moest ik twee nummers ten gehore brengen: ‘If I had a hammer’ en ‘Ritme van de regen’, nou het werd een grote afgang, vooral als je op jonge leeftijd de Engelse taal niet kent.
Het publiek op de Nieuwendijk heeft zich krom gelachen, er kwam zelfs een fotograat die een foto van mijn optreden maakte en ik dacht dat ik na het optreden bekend was geworden. Ja, in die tijd geloofde je waarschijnlijk nog in sprookjes, want ik wilde tenslotte zanger worden net zoals die artiesten die voor de radio zongen, bij de Avro op de Gravelandseweg en bij de Vara op de Heuvellaan in die prachtige radiostudio's.
Er zijn en volgen nog veel meer delen.
Lees hier de eerdere delen en de andere verhalen van Peter van Zwam.